Το παιδί έχει ΔΕΠ-Υ, ή μήπως ανεπτυγμένη κιναισθητική νοημοσύνη;
Στις μέρες μας, όλο και περισσότερα παιδιά, παίρνουν την διάγνωση από ειδικούς και ψυχολόγους ότι έχουν ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελληματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα). Αυτό γίνεται πολύ εύκολα με παραπομπή (με ειδική επιστολή) στο Υπουργείο Παιδείας για να εξεταστεί από ομάδα ειδικών όταν υποψιάζεται ο δάσκαλος ή ο γονιός του παιδιού ότι έχει ΔΕΠ-Υ.
Η γενική εικόνα των παιδιών αυτών είναι:
Αφηρημένοι, ανήσυχοι, κινούνται συνεχώς στη θέση τους, δεν αντέχουν 45 λεπτά ακίνητοι στην καρέκλα του σχολείου και στο διάλλημα τρέχουν, χοροπηδούν, χορεύουν ακούραστοι.
Είναι πολύ ενδιαφέρον η ιστορία της Τζίλιαν Λιν όπου με τα πιο πάνω αναφερθέντα συμπτώματα συν ότι είχε κακή επίδοση στο σχολείο, η δασκάλα συμβούλεψε τη μαμά του κοριτσιού να την πάρει σε κάποιο ψυχολόγο.
Η Τζίλιαν ήταν μόλις 8 ετών, αλλά ήδη το μέλλον της βρισκόταν σε κίνδυνο. Σύμφωνα με τους δασκάλους της, τα γράμματά της ήταν δυσανάγνωστα, δυσκολευόταν να μείνει στη θέση της, η προσοχή της αποσπόταν πολύ εύκολα και δεν παρέδιδε τις εργασίες στην ώρα τους. Στην δεκαετία του 1930 όλα αυτά σήμαιναν ότι είχε μαθησιακές δυσκολίες και θα έπρεπε να παρακολουθήσει σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Σήμερα πιθανότατα θα έβρισκαν ότι έχει ΔΕΠ-Υ και θα της έδιναν Ritalin ή κάτι παρόμοιο. Τότε όμως, δεν υπήρχε τέτοια διάγνωση.
Η μητέρα της αναγκάστηκε, βέβαια, να την πάει σε έναν ψυχολόγο για να την εξετάσει. Όσο ο ψυχολόγος μιλούσε με τη μητέρα της, η Τζίλιαν ήταν πολύ νευρική και λιγάκι μπερδεμένη, διότι αισθανόταν ότι η μητέρα της συμφωνούσε με τους δασκάλους πως η μικρή «είχε πρόβλημα». Ο ψυχολόγος δεν απηύθυνε καθόλου λόγο στην Τζίλιαν, αλλά την παρατηρούσε προσεκτικά όση ώρα μιλούσε με τη μητέρα της.
Στο τέλος της κουβέντας, ο ψυχολόγος σηκώθηκε και κάθισε δίπλα στο κοριτσάκι. «Τζίλιαν, ήσουν πολύ υπομονετική και σ’ευχαριστώ γι’αυτό», της είπε. «Φοβάμαι όμως, ότι θα πρέπει να κάνεις λίγη ακόμα υπομονή. Χρειάζεται να μιλήσω ιδιαιτέρως με την μητέρα σου. Θα λείψουμε απ’το δωμάτιο για μερικά λεπτά. Μην ανησυχείς, δεν θ’αργήσουμε καθόλου». Η Τζίλιαν έγνεψε καταφατικά και οι δυο ενήλικες την άφησαν μόνη της. Πριν βγει απ’το δωμάτιο, όμως, ο ψυχολόγος άνοιξε το ραδιόφωνο που υπήρχε πάνω στο γραφείο του. Μόλις βγήκαν στο διάδρομο, από ένα παράθυρο κοίταξαν κρυφά μέσα στο δωμάτιο όπου βρισκόταν, μόνη της πια, η μικρή Τζίλιαν.
Σχεδόν αμέσως, η Τζίλιαν σηκώθηκε και άρχισε να κινείται στο ρυθμό της μουσικής. Οι δυο ενήλικες την παρακολούθησαν σιωπηλοί για μερικά λεπτά, μαγεμένοι από τη χάρη της κίνησης του παιδιού. Αξιοσημείωτη ήταν η έκφραση χαράς στο πρόσωπο του κοριτσιού. Τελικά, ο ψυχολόγος στράφηκε στην μητέρα της Τζίλιαν και της είπε: «Καταλαβαίνετε, κυρία Λιν, ότι η Τζίλιαν δεν είναι άρρωστη. Είναι χορεύτρια. Πηγαίνετέ την σε μια σχολή χορού και όλα θα φτιάξουν».
Η μητέρα της έκανε αυτό ακριβώς που της πρότεινε ο ψυχολόγος. Η ζωή της Τζίλιαν άλλαξε. Πρόκειται για την ταλαντούχα χορογράφο Τζίλιαν Λιν, που δημιούργησε μαζί με τον Άντριου Λόιντ Βέμπερ κάποιες από τις πιο διάσημες μουσικοθεατρικές παραγωγές στην ιστορία, ανάμεσα στις οποίες το Cats (Γάτες) και το Phantom of the Opera (Το Φάντασμα της Όπερας).
Η ίδια λέει: «Μπήκα μέσα στην αίθουσα χορού και ήταν γεμάτη από ανθρώπους σαν εμένα. Ανθρώπους που δεν μπορούσαν να καθίσουν ακίνητοι. Ανθρώπους που έπρεπε να κινηθούν για να σκευτούν».
Κάποιος άλλος ψυχολόγος, ενδεχομένως, θα της είχε δώσει φαρμακευτική αγωγή και θα την είχε στείλει σε ειδικό σχολείο, καταστρέφοντας τη ζωή και το μέλλον της.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με όσους έχουν ανεπτυγμένη κιναισθητική νοημοσύνη. Σκέφτονται μέσω της κίνησης και τους αρέσει να χρησιμοποιούν τα σώματά τους για να εκφράσουν αυτό που νιώθουν και βιώνουν. Φυσικά, δεν πρόκειται μόνο για χορευτές και χορογράφους, αλλά και για αθλητές κάθε είδους, όπως και για χειρουργούς. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, το κοινό που έχουν οι αθλητές με τους χειρουργούς είναι το ταλέντο στο να χρησιμιποιούν τα χέρια τους. Το ίδιο συμβαίνει με όσους ασχολούνται με χειροτεχνίες και κατασκευές, καθώς και με τους ηθοποιούς, φυσικά.
Βιβλιογραφική Αναφορά: Γαρυφαλάκη Ε. (2013) Πολλαπλή Νοημοσύνη, Διόπτρα.